Julia – vrijwilliger en deelnemer
Julia (39) doet al ruim twee jaar vrijwilligerswerk bij Enik en heeft verschillende werkgroepen gevolgd. Zij heeft haar werkzaamheden stapje voor stapje opgebouwd: ‘Mijn streven is om zoveel mogelijk te leren’.
‘Drie jaar geleden had ik nog een heftige psychose. Na een opname kwam ik weer thuis, maar ik was nog lang niet hersteld. Ik had veel last van dwang, paniekaanvallen en enorme onzekerheid. Zo durfde ik bijvoorbeeld niet de straat op en maakte ik me druk of ik het wel goed genoeg deed voor andere mensen.
Toen ik drie jaar geleden kennismaakte met Enik, zag ik zoveel mensen die ik nog niet kende. Soms verliet ik het pand meteen om weer naar huis te gaan. Inmiddels verzorg ik de dieren in de dierenweide, sta ik achter de bar en af en toe help ik mee in de spoelkeuken. Wat een verschil! Juist de variatie van het werk vind ik leuk. Wanneer ik achter de bar sta, ben ik onder de mensen. Ik begroet mensen en maak met plezier de bloemen klaar. Wanneer ik de dieren verzorg, kom ik even helemaal tot mezelf. De dieren kennen mij en ik ken de dieren.
De angsten en dwanggedachten zijn niet weg, maar door minimaal drie keer in de week naar Enik te gaan, zorg ik voor vastigheid en voor structuur in mijn agenda. Stapje voor stapje heb ik het werken opgebouwd. Het hielp dat ik met mensen kon praten over dingen die ik zelf herkende of zelf had meegemaakt.’
Een vakantie waarin ik heel veel leer
‘Behalve het doen van vrijwilligerswerk heb ik ook meegedaan aan workshops en Retreats. Een Retreat is voor mij een vakantie waarin ik heel veel leer. Zo wisselden wij als groep uit over wat je steunpunten kunnen betekenen als je je wat minder goed voelt. Na het uitwisselen van ervaringen dacht ik dit ga ik thuis zelf ook proberen. Hier ga ik mee aan de slag. In de toekomst wil ik wellicht ook aan de slag als gastpeer bij Enik. Een gastpeer praat bijvoorbeeld met een deelnemer wanneer iemand voor de eerste keer bij Enik binnenstapt. Het werk van gastpeer spreekt me aan omdat ik zelf een ontwikkeling heb doorgemaakt. Zo ging het bij mij in het begin en kijk eens hoe het nu met me gaat. Er is hoop.
Enik is een plek waar ik gewoon mezelf kan zijn. Soms ben ik wel eens wat langzamer of heb ik tijdens mijn werk wat foutjes gemaakt. Ik kan aangeven wanneer het wat minder met me gaat of dat het een keer niet uitkomt om te werken. Je voelt dat je erbij hoort/ dat je ertoe doet. Enik is voor mij een lichtpuntje geweest in een donkere tunnel.’